Θεωρία, μεθοδολογία, ομοιότητες και διαφορές
Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα η επιστήμη γνώριζε πολύ λίγα για την πραγματική αξία της τροφής όσον αφορά τη διατήρηση υψηλών επιπέδων υγείας. Επίσης, δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί ο θεμελιωτής της δυτικής ιατρικής, ο Ιπποκράτης, προέτρεπε πριν 2.500 χρόνια «η τροφή σου να είναι το μόνο σου φάρμακο».
Στο 19ο αιώνα με την ανάπτυξη της χημείας είχαν εντοπισθεί, απομονωθεί και εξετασθεί τα κύρια συστατικά της τροφής, γνωστά και ως «μακροθρεπτικά», ονομαζόμενα έτσι διότι υπάρχουν σε σχετικά μεγάλες ποσότητες στις διάφορες τροφές. Οι πρωτεΐνες, τα λίπη και οι υδατάνθρακες. Αυτά μελετήθηκαν ως προς τον ρόλο που παίζουν στη θρέψη του οργανισμού και έτσι αναπτύχθηκε η επιστήμη της διαιτολογίας, η οποία συνεχίζει μέχρι και σήμερα να ασχολείται με το ίδιο αντικείμενο.
Αυτό που αγνοούσε όμως η επιστήμη και δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό συνεχίζει να αγνοεί και στον 21ο αιώνα είναι μία άλλη διάσταση της τροφής, πέραν των μακροθρεπτικών που όμως είναι και το κλειδί όσον αφορά το πως η τροφή μας εξασφαλίζει υψηλά επίπεδα υγείας. Τα μικροθρεπτικά. Χωρίς αυτά, τα μακροθρεπτικά δεν είναι μόνο άχρηστα για το σώμα αλλά και επιζήμια. Και όμως ακόμα και στις αρχές του 21ο αιώνα ο άνθρωπος συνεχίζει να ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τα μακροθρεπτικά – τις πρωτεΐνες, τα λίπη και τους υδατάνθρακες.
Τα μικροθρεπτικά είναι οι βιταμίνες, τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία, τα οποία υπάρχουν μεν σε πολύ μικρότερες ποσότητες στον οργανισμό απ’ ότι τα μακροθρεπτικά, αλλά είναι εξίσου εάν όχι περισσότερο σημαντικά για την υγεία μας. Χωρίς τα μικροθρεπτικά τα μακροθρεπτικά δεν μπορούν να μεταβολισθούν και να χτίσουν υγιή κύτταρα, δεν μπορούν να παράξουν ενέργεια και να συνθέσουν ένζυμα, ορμόνες, νευροδιαβιβαστές, κύτταρα του ανοσοποιητικού, κολλαγόνο και συνδετικό ιστό. Το σώμα φθείρεται, γερνάει και πεθαίνει πρόωρα.
Γιατί όμως συνεχίζει να υπάρχει αυτή η άγνοια και συχνά η παραπληροφόρηση όσον αφορά την ζωτική σημασία και τον ρόλο που παίζουν τα μικροθρεπτικά στην ψυχική και σωματική μας υγεία; Για παράδειγμα σχόλια όπως «οι μεγάλες δόσεις βιταμινών όχι μόνο δεν έχουν δείξει ότι θεραπεύουν αλλά αντίθετα είναι τοξικές για τον οργανισμό και αυξάνουν την θνησιμότητα» συχνά εμφανίζονται όχι σε επιστημονικά περιοδικά ως αξιόπιστες και σοβαρές επιστημονικές μελέτες αλλά συνήθως σε ύποπτες «κουτσομπολίστικες» ιστοσελίδες από «αόρατους» και επομένως «ύποπτους» σχολιαστές.
Ένας λόγος μπορεί να είναι και το ότι τα μικροθρεπτικά ανακαλύφθηκαν σχετικά πρόσφατα, στον 20ο αιώνα και επομένως δεν έχουν ακόμη ερευνηθεί αρκετά για να γίνουν αποδεκτά και από το κατεστημένο αλλά και από τους καταναλωτές. Ένας άλλος λόγος, πιο σημαντικός κατά την άποψη μας είναι ότι η ανακάλυψη τους έριξε άπλετο φως στο μυστήριο πολλών ψυχοσωματικών παθολογικών συμπτωμάτων και απείλησε έτσι την επικρατούσα άποψη του κατεστημένου όσον αφορά τα πραγματικά αίτια των παθήσεων. Ότι είναι δηλαδή συνήθως αγνώστου αιτιολογίας και μη αναστρέψιμα.
Οι πρωτεργάτες στον 20ο αιώνα για την διάδοση της θεραπευτικής δύναμης των μικροθρεπτικών όταν είναι στη σωστή μορφή -ορθομοριακή – και χορηγούνται με τον σωστό τρόπο – από κατάλληλα εκπαιδευμένο Σύμβουλο Ορθομοριακής Διατροφικής Ιατρικής – ήταν κυρίως δύο. Ο δύο φορές νομπελίστας Linus Pauling και ο καναδός ορθομοριακός ψυχίατρος Abram Hoffer. Ο πρώτος ερεύνησε εκτεταμένα και σε βάθος πολλά μικροθρεπτικά στοιχεία και ειδικά την βιταμίνη C και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μπορούμε να συνδέσουμε σχεδόν κάθε πάθηση με την έλλειψη τουλάχιστον ενός μικροθρεπτικού στοιχείου στα κύτταρα.
Για παράδειγμα παρατήρησε ότι η έλλειψη του ιχνοστοιχείου μαγγάνιο συνδέεται με την εμφάνιση της δρεπανοκυτταρικής αναιμίας την οποία και ονόμασε «ορθομοριακή ασθένεια». Επινόησε τον όρο «ορθομοριακό» για να περιγράψει τα μικροθρεπτικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για την καλή λειτουργία των κυττάρων. Η λέξη «ορθομοριακό» είναι σύνθετη από το «ορθό» και «μόριο – χημικό στοιχείο» του οποίου η μοριακή δομή προωθεί την δόμηση υγιών κυττάρων τα οποία γίνονται επίσης «ορθομοριακά», έχουν δηλαδή και αυτά τη σωστή μοριακή δομή και έτσι μπορούν να λειτουργούν σε πλήρη κατάσταση υγείας και όχι παθολογίας. Για παράδειγμα το μαγνήσιο και ο ψευδάργυρος είναι ορθομοριακά στοιχεία ενώ το κάδμιο και ο μόλυβδος όχι. Τα πρώτα δομούν υγιή «ορθομοριακά» κύτταρα ενώ τα δεύτερα τα δηλητηριάζουν.
Ο Pauling μαζί με τον Hoffer θεωρούνται οι ιδρυτές της επιστήμης της Ορθομοριακής Ιατρικής στον 20ο αιώνα. Αυτή πρεσβεύει ότι κάθε πάθηση μπορεί να αντιμετωπισθεί με την χορήγηση μεγα-δόσεων ορθομοριακών μικροθρεπτικών για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ο Hoffer για παράδειγμα θεράπευσε πάνω από 5.000 σχιζοφρενείς χορηγώντας τους μεγα-δόσεις νιασίνης (Β3).
Ο Pauling διετέλεσε πάτρωνας του Ινστιτούτου Ιδανικής Διατροφής του Λονδίνου (ΙΟΝ) για πολλά έτη και ο Hoffer έδινε επίσης διαλέξεις στο Λονδίνο. Ο Γεώργιος Μηνούδης αποφοίτησε από το ΙΟΝ όπου εκπαιδεύτηκε ως διατροφολόγος θεραπευτής και παρακολούθησε διαλέξεις και των δύο ιδρυτών της Oρθομοριακής Iατρικής. Έχοντας ακολούθως αποφοιτήσει και από την σχολή της ενοποιημένης υγείας του πανεπιστημίου του Westminster από όπου απέκτησε το Master of Science στην Εναλλακτική και Συμπληρωματική Ιατρική ανέπτυξε περαιτέρω την Ορθομοριακή Ιατρική και δημιούργησε την Ορθομοριακή Διατροφή (ΟΔ) και την κλινική της εφαρμογή από κατάλληλα εκπαιδευμένους ιατρούς όλων των ειδικοτήτων που είναι η Ορθομοριακή Διατροφική Ιατρική (ΟΔΙ).
Ορθομοριακή Ιατρική και ΟΔΙ στοχεύουν στην κυτταρική ανανέωση, αλλά ο Γεώργιος Μηνούδης θεωρεί ότι εκτός από τις μεγα-δόσεις μικροθρεπτικών υπάρχουν και πολλοί άλλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψιν για ολοκληρωμένη και συνεχή κυτταρική ανανέωση. Μερικοί από αυτούς είναι ο έλεγχος των φλεγμονών, η ρύθμιση του γαστρεντερικού συστήματος και η ορθομοριακή αποτοξίνωση μεταξύ άλλων. Ουσιαστικά αυτό σημαίνει συγκεκριμένες αλλαγές στη Νοοτροπία, τη Διατροφή και τον Τρόπο ζωής του ατόμου. Αυτή είναι η μοναδική Μέθοδος της Ορθομοριακής Διατροφής η οποία έχει ακόμα καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα από την απλή χορήγηση μεγα-δόσεων βιταμινών, μετάλλων και ιχνοστοιχείων.
Αποτελεί επομένως μία καινοτόμο προσέγγιση φυσικής πρόληψης και αυτοΐασης με την επιστημονική τροποποίηση της επιγενετικής, δηλαδή το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει και κινείται ο άνθρωπος και η οποία επιγενετική ελέγχει ακόμα και την γενετική – κληρονομικότητα – εάν θα εκφρασθεί ή όχι και πως. Αυτή είναι η μοναδικότητα της Ορθομοριακής Διατροφής και της κλινικής εφαρμογής της που είναι η Ορθομοριακή Διατροφική Ιατρική.
Διορθώνοντας τους επιγενετικούς παράγοντες επίσης συχνά δεν χρειάζονται μεγα-δόσεις ορθομοριακών στοιχείων για να υπάρξει θεραπευτικό αποτέλεσμα διότι όλα αυτά απορροφώνται και μεταβολίζονται πολύ πιο εύκολα από τον οργανισμό. Δεν χορηγούνται λοιπόν μεγα-δόσεις ορθομοριακών στοιχείων αλλά οι σωστές δόσεις ανάλογα με το άτομο και την περίπτωση. Επίσης τα συμπληρώματα διατροφής που χρησιμοποιούνται είναι ειδικά σχεδιασμένα για να είναι ορθομοριακά σύμφωνα με τις έρευνες του Pauling και του Hoffer για μέγιστη απορρόφηση και αφομοίωση από τον οργανισμό. Τα απλά συμπληρώματα διατροφής συνήθως αποβάλλονται κατά ποσοστό πάνω από 80% από τον οργανισμό αχρησιμοποίητα, ειδικά όταν υπάρχουν προβλήματα στο γαστρεντερικό σύστημα τα οποία δεν έχουν ρυθμισθεί όπως φροντίζει να κάνει η Ορθομοριακή Διατροφή.
Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα όσον αφορά τα συμπληρώματα διατροφής και την χρησιμοποίησή τους;
Η απάντηση της Ορθομοριακής Διατροφής είναι «τα σωστά συμπληρώματα, με τον σωστό τρόπο από τον σωστό επαγγελματία». Τα ορθομοριακά μικροθρεπτικά είναι ουσιαστικά τα φυσικά φάρμακα του 21ου αιώνα. Απαιτούν σεβασμό και γνώση, διότι διαφορετικά εάν κάποιο άτομο παίρνει ένα συμπλήρωμα επειδή είδε σε μία διαφήμιση ότι «είναι καλό για όλο τον οργανισμό» έτσι γενικά και αόριστα μπορεί να έχει προβλήματα. Στην καλύτερη περίπτωση θα πετάξει τα χρήματά του στο δίκτυο αποχέτευσης και στη χειρότερη τα τοξικά έκδοχα που μπορεί να περιέχει το συμπλήρωμα διατροφής που πήρε ενδέχεται να του αυξήσουν τις φλεγμονές και την ηπατική τοξίνωση.
Παρόλο που υπάρχουν αρκετά ποιοτικά συμπληρώματα διατροφής στην αγορά ταυτόχρονα υπάρχουν και πολλά όχι τόσο καλά. Το μυστικό βρίσκεται στην ποιότητα των πρώτων υλών που χρησιμοποιούνται και στα έκδοχα που χρησιμοποιούνται για να γίνουν κάψουλες και ταμπλέτες. Πολλά από αυτά μπορεί να είναι νόμιμα και εγκεκριμένα για κατανάλωση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι καλά και για την υγεία μας διότι συνήθως είναι παράγωγα του πετρελαίου.
Απλά το βραδυκίνητο κατεστημένο δεν έχει καταφέρει ακόμα να ελέγξει μέσα από τις χρονοβόρες διαδικασίες του όλα αυτά τα τοξικά και πιθανόν καρκινογόνα συστατικά και να τα απαγορέψει. Ένας από τους λόγους βέβαια είναι και οι συνεχείς ενστάσεις από τους διαφόρους παρασκευαστές συμπληρωμάτων διατροφής οι οποίοι επιμένουν να χρησιμοποιούν φτηνά έκδοχα και πρώτες ύλες για να μειώσουν το κόστος παραγωγής αλλά όχι απαραιτήτως και την τιμή πώλησης των προϊόντων τους. Έτσι διατηρούν μεγάλη κερδοφορία αλλά δυστυχώς σε βάρος της ποιότητας των προϊόντων τους υπονομεύοντας έτσι την υγεία των καταναλωτών.
Οι μόνοι ιατροί που είναι ειδικοί στα συμπληρώματα διατροφής είναι οι πιστοποιημένοι από την Ελληνική Εταιρία Ορθομοριακής Διατροφικής Ιατρικής (ΕΛ.Ε.Ο.Δ.Ι.) ως Σύμβουλοι Ορθομοριακής Διατροφικής Ιατρικής (Σ.Ο.Δ.Ι.), διότι οι μη πιστοποιημένοι και επομένως μη έχοντας εκπαιδευθεί καταλλήλως συμβατικοί ιατροί ασχολούνται με φάρμακα και όχι με βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Οι Σ.Ο.Δ.Ι. χρησιμοποιούν και συστήνουν μόνο ελεγμένα ποιοτικά συμπληρώματα διατροφής, τα οποία ονομάζονται «ορθομοριακά» διότι πληρούν τις προϋποθέσεις που έθεσαν οι ιδρυτές της επιστήμης της ρθομοριακής Ιατρικής Linus Pauling και Abram Hoffer για τη σωστή θρέψη των κυττάρων.
Η χορήγηση όχι μέγα αλλά των σωστών δόσεων συμπληρωμάτων διατροφής σε κάθε άτομο και περίπτωση δεν είναι απλή υπόθεση.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την επικρατούσα επίσημη άποψη για τις ποσότητες που χρειαζόμαστε καθημερινά από το κάθε μικροθρεπτικό στοιχείο, τις περίφημες Συνιστώμενες Ημερήσιες Δοσολογίες (ΣΗΔ).
Αυτές καθιερώθηκαν στη δεκαετία του 1940 στις ΗΠΑ όταν η αξία των μικροθρεπτικών στη διατήρηση υψηλών επιπέδων υγείας είχε αρχίσει πλέον να γίνεται αντιληπτή στο κατεστημένο και δεν μπορούσε να αγνοηθεί. Υπολογίσθηκαν βάσει τελείως αυθαίρετων και αντιεπιστημονικών υποθέσεων, όπως «ποιες δοσολογίες χρειάζονται καθημερινά άντρες, γυναίκες και παιδιά ενός φαινομενικά υγιούς πληθυσμού;». Ακολούθως υπολόγισαν τις ΣΗΔ ανάποδα. Όχι ποιες πραγματικά πρέπει να είναι για να παραμένουν υγιείς οι άνθρωποι, αλλά ποιες θεωρείται ότι παίρνουν οι «φαινομενικά» υγιείς, αναλύοντας τις διατροφικές τους συνήθειες και τις ποσότητες μικροθρεπτικών που υποτίθεται ότι περιείχαν αυτές οι τροφές.
Υπάρχουν πολλά προβλήματα με αυτή την μεθοδολογία.
Πρώτον είναι ελεγχόμενο εάν όλοι οι άνθρωποι που εξετάσθηκαν ήταν πραγματικά υγιείς επειδή δεν παρουσίαζαν εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο εμφανή παθολογικά συμπτώματα. Η κατάρρευση ιστών και οργάνων λόγω χρόνιας έλλειψης μικροθρεπτικών στοιχείων στα κύτταρα μπορεί να πάρει μήνες ή ακόμα και χρόνια για να εμφανισθεί. Για παράδειγμα η έλλειψη βιταμίνης C, η οποία καταλήγει σε αποσύνθεση του συνδετικού ιστού και θάνατο από εσωτερική αιμορραγία, μπορεί να πάρει μέχρι και 6 μήνες. Εν τω μεταξύ το άτομο μπορεί ήδη να παρουσιάζει άλλα συμπτώματα αυτής της έλλειψης, όπως περιοδικούς πονοκεφάλους, άγχος, χαμηλή άμυνα, κατάθλιψη και νευροφυτικές διαταραχές. Οι ιατρικές εξετάσεις του όμως να είναι «άψογες».
Δεύτερον, οι ίδιες τροφές ακόμα και εάν καλλιεργηθούν στο ίδιο χωράφι έχουν σημαντικές διαφορές σε περιεκτικότητα μικροθρεπτικών πόσο μάλλον όταν καλλιεργούνται σε διαφορετικά χωράφια με διαφορετικό υπέδαφος που μπορεί να μην περιέχουν αρκετά μέταλλα και ιχνοστοιχεία λόγω της εξάντλησής τους από την εντατική γεωργία. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε ατελή σύνθεση βιταμινών και μείωση όλων των μικροθρεπτικών που υποτίθεται ότι περιέχει η συγκεκριμένη τροφή.
Τρίτον, ο τρόπος που καταναλώνει κάποιος την τροφή επηρεάζει τα μικροθρεπτικά. Εάν είναι φρέσκια ή όχι, πόσο έχει μαγειρευτεί, και λοιπά. Για παράδειγμα εάν ένα πορτοκάλι μαζί με τη φλούδα του και τους σπόρους μας δίνει 60mg βιταμίνης C όταν το φάμε μόλις το έχουμε κόψει από το δέντρο, μετά από μερικές μέρες έχει τη μισή ποσότητα έως και καθόλου βιταμίνη C, διότι η συγκεκριμένη βιταμίνη οξειδώνεται πολύ εύκολα και εξανεμίζεται. Το μαγείρεμα καταστρέφει πολλές βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία αλλά και πολύτιμα ένζυμα απαραίτητα για την πέψη της ίδιας της τροφής που τα περιέχει.
Τέταρτον, κανένα άτομο δεν απορροφά ακριβώς τις ίδιες ποσότητες μικροθρεπτικών με κάποιο άλλο. Εξαρτάται από το γαστρεντερικό του σύστημα, την πέψη, την απορρόφηση και τον μεταβολισμό της τροφής, αλλά και πολλούς άλλους παράγοντες όπως αναφέρεται στην αρχή της βιοχημικής ιδιαιτερότητας του ανθρώπου όπως αυτή έχει θεμελιωθεί από την επιστήμη. Είμαστε όλοι διαφορετικοί, με διαφορετική γενετική προδιάθεση, τρόπο ζωής και λειτουργίας του οργανισμού μας σε κυτταρικό επίπεδο. Η απόπειρα «μαζοποίησης» των ανθρώπων με σκοπό να του χορηγούν ουσίες – φάρμακα – «ένα κοστούμι που ταιριάζει» σε όλους για κάλυψη των συμπτωμάτων, δυστυχώς δεν λειτουργεί στην περίπτωση της σωστής κυτταρικής θρέψης η οποία είναι απαραίτητη για υψηλά επίπεδα υγείας και για την εξάλειψη των πραγματικών αιτιών των παθήσεων. Το κάθε άτομο χρειάζεται τις σωστές γι’ αυτό δοσολογίες και αυτές διαφέρουν ανάλογα με το βιολογικό και βιοχημικό του προφίλ.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά άλλα παραδείγματα για την αντιεπιστημονικότητα των ΣΗΔ αλλά έχει γίνει ήδη αντιληπτό ότι είναι αυθαίρετες και άνευ ουσίας. Οι ίδιοι οι εφευρέτες αυτής της μεθοδολογίας παραδέχονται ότι τις υπολόγισαν «κατά προσέγγιση» και «μαντεύοντας». Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίον στις δεκαετίες του 1990 και 2000 αναθεωρήθηκαν αρκετές φορές και τώρα αναφέρονται σε ένα «εύρος» που πρέπει να λαμβάνει κάποιος τα μικροθρεπτικά με μία απόπειρα να καθορισθούν και τα τοξικά επίπεδα βιταμινών, μετάλλων και ιχνοστοιχείων, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.
Η σύγχυση λοιπόν συνεχίζει να επικρατεί μέχρι και σήμερα, με τους καταναλωτές να μην ξέρουν που να στραφούν για να πάρουν μία επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη όσον αφορά την θεραπευτική διατροφή. Ποια θα πρέπει να είναι αυτή, πόσα και ποια μακροθρεπτικά πρέπει να περιέχει, πόσα και ποια μικροθρεπτικά, τι δεν πρέπει να περιέχει και πιο σημαντικά ποιες τροφές θα πρέπει να αποφεύγει ο καθένας μας και γιατί. Σίγουρα δεν μπορεί να πάρει ικανοποιητικές απαντήσεις από την επίσημη κλασσική ιατρική η οποία ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με φάρμακα και χειρουργεία και όχι με την θρέψη των κυττάρων. Ούτε και από τις εναλλακτικές και συμπληρωματικές θεραπείες όπως η ομοιοπαθητική, ο βελονισμός, η οστεοπαθητική κ.λπ., διότι και αυτές ασχολούνται με τα συμπτώματα και όχι με την κυτταρική θρέψη.
Τι γίνεται όμως με τους διαιτολόγους – διατροφολόγους; Εκτός από αυτούς που έχουν εκπαιδευτεί από την ΕΛ.Ε.Ο.Δ.Ι. ως «Σύμβουλοι Ορθομοριακής Διατροφής», οι υπόλοιποι δυστυχώς φαίνεται να ασχολούνται ακόμα με τις γνώσεις του 19ου αιώνα, τα μακροθρεπτικά, πρωτεΐνες, λίπη και υδατάνθρακες. Σε όλα αυτά τα ερωτήματα όμως έχει ήδη δώσει απαντήσεις και συνεχίζει να δίνει με συνεχείς έρευνες και εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας, η επιστήμη της Ορθομοριακής Διατροφικής Ιατρικής μέσω του επιστημονικού της φορέα που είναι η ΕΛ.Ε.Ο.Δ.Ι.
Η Ορθομοριακή Διατροφική Ιατρική έτσι όπως αναπτύχθηκε από τον Γεώργιο Μηνούδη περιλαμβάνει 5 Θεμέλια που πρέπει να ρυθμισθούν για να επιτευχθεί η συνεχής κυτταρική ανανέωση, δηλαδή να εξαλειφθούν τα πραγματικά αίτια των παθήσεων και όχι απλώς να καλυφθούν τα συμπτώματα. Το τέταρτο Θεμέλιο είναι η Ορθομοριακή Ιατρική του Pauling αλλά πολύ πιο στοχευμένα με τις σωστές δόσεις των μικροθρεπτικών για το κάθε άτομο με σκοπό την κυτταρική θρέψη. Η Μέθοδος της Ορθομοριακής Διατροφής ανιχνεύει με μεγάλη ακρίβεια τις κυτταρικές ορθομοριακές ελλείψεις του κάθε ατόμου συγκεκριμένα και τις αναπληρώνει με επιστημονικό τρόπο.
Δεν «ρίχνει» σκευάσματα στο άτομο ελπίζοντας ότι θα καταλήξουν στα κύτταρα και σίγουρα δεν πειραματίζεται άσκοπα με μεγα-δόσεις μικροθρεπτικών στοιχείων. Διορθώνει ταυτόχρονα και τα 5 Θεμέλια για να εξασφαλίσει την ορθομοριακή δομή των κυττάρων, αυτό δηλαδή στο οποίο στόχευε και ο Pauling αλλά και ο Hoffer χρησιμοποιώντας μόνο το 4ο Θεμέλιο, χορηγώντας δηλαδή μεγα-δόσεις από βιταμίνες κυρίως.
Ο λόγος που είναι πολύ σημαντικό αυτό είναι όχι μόνο οικονομικός αλλά και ηθικός και επιβάλλεται από την επιστημονική δεοντολογία. Η λέξη «επιστήμη» βγαίνει από το ρήμα «επίσταμαι», δηλαδή γνωρίζω. Δεν είναι δυνατόν να ακολουθεί κάποιος μία μεθοδολογία την οποία δεν γνωρίζει αρκετά αλλά ούτε και γιατί έχει αποτέλεσμα. Όταν λοιπόν διάφοροι συμβουλεύουν να πάρετε ένα σκεύασμα διότι «σας κάνει καλό» πρέπει να σας εξηγήσουν τι επιστήμη έχουν σπουδάσει για να μπορούν να συμβουλέψουν σωστά. Δυστυχώς οι περισσότεροι δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο της κυτταρικής θρέψης που είναι καθαρά ένας από τους στόχους της επιστήμης της Ορθομοριακής Διατροφής σε παγκόσμιο επίπεδο.
Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο διαιτολόγοι, διατροφολόγοι, τεχνολόγοι τροφίμων και γεωπόνοι, ακόμα και συμβατικοί ιατροί, να συμβουλεύουν για βιταμίνες χωρίς να έχουν σπουδάσει το αντικείμενο. Αυτό το αντικείμενο της σωστής κυτταρικής θρέψης βέβαια θα πρέπει να έχει ήδη γίνει αντιληπτό στους αναγνώστες, επιστήμονες και μη, ότι είναι ζωτικής σημασίας για τα επίπεδα υγείας των ανθρώπων και για την ουσιαστική πρόληψη και αυτοΐαση. Δεν πρέπει επ’ ουδενί να είναι έρμαιο παραπλανητικής διαφήμισης ή ερασιτεχνισμού, όπως συμβαίνει στις μέρες μας. Απαιτεί σεβασμό, επαγγελματισμό και επιστημονική κατάρτιση.
Γι’ αυτόν τον σκοπό η ΕΛ.Ε.Ο.Δ.Ι. έχει οργανώσει, και συνεχίζει να το κάνει, εκπαιδευτικά σεμινάρια για επαγγελματίες υγείας όλων των ειδικοτήτων, όπως επίσης και 8 Παγκόσμια Συνέδρια με Έλληνες και ξένους ομιλητές. Έχει ήδη εκπαιδεύσει πάνω από 1.000 συμβατικούς ιατρούς σε Ελλάδα, Κύπρο, Σκόπια και Σερβία και οργανώνει τακτικά ημερίδες εκπαίδευσης του κοινού έτσι ώστε να μην πέφτει θύμα διαφημιστικής προπαγάνδας όσον αφορά τα συμπληρώματα διατροφής, αλλά αντίθετα να έχει σωστή επιστημονική ενημέρωση και τεκμηρίωση.
Ας δούμε μερικά απλά αλλά χαρακτηριστικά παραδείγματα όσον αφορά τη σύγχυση που επικρατεί διεθνώς σχετικά με τα μικροθρεπτικά και τον ρόλο τους στην υγεία του πληθυσμού.
Έχουμε ήδη αποδείξει, ελπίζουμε, την επικίνδυνα αναξιόπιστη προσέγγιση των ΣΗΔ όσον αφορά την κυτταρική θρέψη. Ταυτόχρονα πολλά άτομα, δικαιολογημένα, ανησυχούν μήπως υπερδοσολογήσουν με τα μικροθρεπτικά και βλάψουν την υγεία τους αντί να την ωφελήσουν. Έτσι έχουμε δύο αντίθετα άκρα εάν δεν γνωρίζει κάποιος τι κάνει με τα συμπληρώματα διατροφής. Είτε θα ξοδεύει τα χρήματα του χωρίς αποτέλεσμα, είτε θα λαμβάνει μεγαλύτερη ποσότητα απ’ ότι πρέπει και μάλιστα όχι από τα ορθομοριακά συμπληρώματα διατροφής αλλά από συμπληρώματα με τοξικά έκδοχα που μπορεί να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητες παρενέργειες. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Ευτυχώς όμως οι παρενέργειες είναι πρόσκαιρες και εξαφανίζονται όταν το άτομο σταματήσει να παίρνει τα συγκεκριμένα συμπληρώματα διατροφής. Αυτό όμως αφορά μόνο τις βιταμίνες που είναι οργανικά στοιχεία. Με τα μέταλλα και ιχνοστοιχεία που είναι ανόργανα στοιχεία το πρόβλημα μπορεί να είναι σοβαρότερο.
Ας εξετάσουμε τρία ορθομοριακά μικροθρεπτικά για να γίνει πιο κατανοητό τι εννοούμε. Τις βιταμίνες C και Β3 και το ιχνοστοιχείο ψευδάργυρος.
Οι ΣΗΔ για την C ήταν κάποτε 45mg, ενώ τώρα έχει ανέβει στα 90mg. Επειδή η βιταμίνη C έχει πάνω από 300 χρησιμότητες στον οργανισμό, αυτές οι ποσότητες της ΣΗΔ δεν είναι μόνο απαράδεκτες αλλά και όπως ήδη τονίσαμε επικίνδυνες για την μακροπρόθεσμη υγεία του ανθρώπου. Στην Ο.Δ.Ι. πιστεύουμε – και υπάρχουν πολλές μελέτες που μας επιβεβαιώνουν – ότι η χρόνια υποκλινική έλλειψη της βιταμίνης C ευθύνεται για όλα σχεδόν τα ψυχοσωματικά παθολογικά συμπτώματα. Πόση λοιπόν πρέπει να παίρνουμε καθημερινά και σε ποια μορφή;
Στην Ο.Δ.Ι. συμβουλεύουμε τουλάχιστον 1000mg ημερησίως ορθομοριακής βιταμίνης C. Η ορθομοριακή μορφή της βιταμίνης είναι συζευγμένη με φυτοθρεπτικά, όπως οι ανθοκυανιδίνες, για μέγιστη απορρόφηση και χρησιμοποίηση από τον οργανισμό, όπως ακριβώς βρίσκεται και στην φυσική της τροφική μορφή όταν όμως την καταναλώσουμε φρέσκια όπως το πορτοκάλι. Για αντιμετώπιση χρόνιων παθολογικών συμπτωμάτων η δοσολογία μπορεί να αυξηθεί, πάντα υπό την επίβλεψη ενός Συμβούλου Ορθομοριακής Διατροφικής Ιατρικής (Σ.Ο.Δ.Ι.) ή Συμβούλου Ορθομοριακής Διατροφής (Σ.Ο.Δ.).
Η βιταμίνη C, όπως και οι βιταμίνες της ομάδας Β, είναι υδροδιαλυτή και επομένως αποβάλλεται από το σώμα εύκολα όταν δεν την χρειάζεται ο οργανισμός μας. Δεν έχει λοιπόν παρατηρηθεί καμία τοξικότητα υπερδοσολογίας παρά μόνο το «όριο ανοχής του γαστρεντερικού» που σημαίνει ότι εάν κάποιο άτομο υπερδοσολογήσει πιθανώς να έχει μία ελαφριά διάρροια. Μπορεί λοιπόν κάποιο άτομο να πάρει και μέχρι πάνω από 10000mg χωρίς κανένα πρόβλημα, δηλαδή πάνω από 100 φορές την ΣΗΔ!
Η Β3 έχει χρησιμοποιηθεί από τον Hoffer σε πολύ μεγάλες δοσολογίες, πάνω από 100mg, για μεγάλα χρονικά διαστήματα για θεραπεία σχιζοφρενών. Η ΣΗΔ είναι μόλις 16mg! Δεν έχει παρατηρηθεί τοξικότητα και μέχρι 3000mg και τότε τα συμπτώματα μπορεί να είναι διάρροια, ναυτία, έμετος και φαγούρα. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από την μορφή που λαμβάνει κάποιος την Β3, νικοτινικό οξύ ή νικοτιναμίδη. Επίσης, είναι γνωστό ότι όλη η ομάδα των βιταμινών Β αλληλοεπηρεάζονται και γι’ αυτό κανένας Σ.Ο.Δ.Ι. ή Σ.Ο.Δ. δεν χορηγεί αυξημένες δοσολογίες μίας βιταμίνης της ομάδας Β, όπως για παράδειγμα την βιταμίνη Β3, χωρίς να χορηγήσει ταυτόχρονα μία ορθομοριακή φόρμουλα που τις περιέχει όλες. Για παράδειγμα η σύνθεση της Β3 στο σώμα μπορεί να γίνει και από το αμινοξύ τρυππτοφάνη, όπου 60mg του παράγουν 1mg βιταμίνης Β3 υπό την επίδραση των βιταμινών Β1, Β2 και Β6.
Ο ψευδάργυρος είναι από τα πιο σημαντικά ιχνοστοιχεία και ένα για το οποίο παρατηρείται πολύ συχνά έλλειψη στον γενικό πληθυσμό. Είναι απαραίτητος για την πέψη, τη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, το νευροφυτικό και το αναπαραγωγικό σύστημα, τη λίμπιντο, την άμυνα του οργανισμού, το άγχος και για πολλά άλλα. Δεν χρειάζεται να τα αναφέρουμε όλα, αρκεί να τονίσουμε ότι μαζί με το μαγνήσιο είναι απαραίτητος για την έκφραση του γονιδιώματος, το DNA. Πόση ποσότητα λοιπόν πρέπει να παίρνουμε καθημερινά και σε ποια μορφή;
Η ΣΗΔ είναι μόλις 11mg για τους άνδρες και 8mg για τις γυναίκες. Ακόμη και αυτές οι ποσότητες όμως είναι δύσκολο να επιτευχθούν διότι πρέπει να τις πάρουμε από την τροφή – η οποία πρέπει να τις περιέχει αρχικά ως ανόργανο στοιχείο που έχει πάρει από το υπέδαφος που όμως μπορεί να μην περιέχει αρκετή ποσότητα εξαιτίας της εξάντλησης λόγω της εντατικής γεωργίας – και μετά να μπορέσουμε να τις αφομοιώσουμε και να τις μεταβολίσουμε κυτταρικά. Δεν είναι σίγουρο ότι αυτό συμβαίνει με την πλειοψηφία του πληθυσμού και ίσως είναι ένας από τους λόγους που υπάρχει μία εκρηκτική αύξηση των εκφυλιστικών παθήσεων, όπως ο διαβήτης, ο καρκίνος, τα αυτοάνοσα νοσήματα και οι παθήσεις του καρδιαγγειακού συστήματος.
Για την αντιμετώπιση χρόνιων ψυχοσωματικών παθολογικών συμπτωμάτων η Ο.Δ.Ι. χρησιμοποιεί πολύ μεγαλύτερες ποσότητες ορθομοριακού ψευδαργύρου, που είναι δηλαδή συζευγμένος με οργανικά στοιχεία για να μπορεί να απορροφηθεί και να χρησιμοποιηθεί από τα κύτταρα. Για προβλήματα σύλληψης και γονιμότητας ανδρών και γυναικών για παράδειγμα μπορεί να χρησιμοποιηθούν και πάνω από 50mg, έως και 100mg ημερησίως για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Επειδή ο ψευδάργυρος είναι ανταγωνιστικός του χαλκού, ο οποίος είναι απαραίτητος για την χρησιμοποίηση του σιδήρου και για την αιμοποίηση, κάθε χορήγησή του για θεραπευτικούς λόγους πρέπει να είναι υπό την παρακολούθηση ενός πιστοποιημένου Σ.Ο.Δ.Ι.
Όλα τα παραπάνω είναι μόνο μερικά παραδείγματα όσον αφορά το σκάνδαλο της χρόνιας κυτταρικής υποθρεψίας σε μικροθρεπτικά στοιχεία, την σχέση που έχει με την εμφάνιση χρόνιων εκφυλιστικών παθήσεων και την άγνοια που επικρατεί όχι μόνο στον γενικό πληθυσμό αλλά δυστυχώς και ανάμεσα στους επαγγελματίες υγείας όσον αφορά αυτό το πολύ σοβαρό θέμα. Την σωστή κυτταρική θρέψη.
Θα πρέπει επίσης να έχει γίνει αντιληπτό ότι κανείς δεν πρέπει να παίρνει συμπλήρωμα διατροφής εάν δεν συμβουλευτεί πρώτα έναν ειδικό, δηλαδή Σ.Ο.Δ.Ι. ή Σ.Ο.Δ. Στην καλύτερη περίπτωση θα σπαταλήσει τα χρήματα του παίρνοντας ένα ζελεδάκι, χάπι, κάψουλα ή υγρό, νομίζοντας ότι είναι «καλυμμένος» και στην χειρότερη θα τοξινώσει τον οργανισμό του με τα χημικά έκδοχα.
Για να έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα στον οργανισμό τα συμπληρώματα διατροφής δεν πρέπει μόνο να είναι ποιοτικά, αλλά το άτομο πρέπει να φροντίσει ταυτόχρονα και άλλους παράγοντες που επηρεάζουν την απορρόφηση και τον μεταβολισμό των μικροθρεπτικών στοιχείων. Όποιος σας συστήνει συμπληρώματα διατροφής χωρίς να σας καθοδηγεί σωστά ως προς το πως θα διορθώσετε και τους άλλους παράγοντες για σωστή κυτταρική θρέψη είτε δεν γνωρίζει το αντικείμενο ή δεν τον ενδιαφέρει.
Η μοναδική επιστήμη παγκοσμίως που έχει αποδείξει ότι εφαρμόζει μία ολοκληρωμένη μέθοδο για σωστή κυτταρική θρέψη είναι η Ορθομοριακή Διατροφή και η κλινική της εφαρμογή η Ορθομοριακή Διατροφική Ιατρική. Χιλιάδες άτομα, απλοί καταναλωτές αλλά και επαγγελματίες υγείας, έχουν ήδη ενημερωθεί σωστά και έχουν παρατηρήσει σημαντικά οφέλη στην ψυχοσωματική τους υγεία, παίρνοντας τα σωστά συμπληρώματα διατροφής, με τον σωστό τρόπο και ακολουθώντας την ολοκληρωμένη ορθομοριακή μέθοδο για συνεχή κυτταρική θρέψη και ανανέωση. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος πρόληψης και αυτοΐασης, διορθώνοντας τα πραγματικά αίτια των παθήσεων – τις κυτταρικές δυσλειτουργίες – και όχι απλώς καλύπτοντας τα συμπτώματα αυτής της δυσλειτουργίας είτε με φάρμακα είτε με βιταμίνες και βότανα, δημιουργώντας έτσι την ψευδαίσθηση της ίασης.
Η Ορθομοριακή Διατροφική Ιατρική είναι η συνέχεια της Ιπποκρατείου ιατρικής και των πρακτικών των αρχαίων Ασκληπιείων, αλλά με τα επιστημονικά δεδομένα του 21ου αιώνα.
Μία αληθινή επιστήμη της υγείας και ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
Θεόδωρος Γιάνναρος
Μοριακός Βιολόγος – Γενετιστής
τ. Διοικητής Νοσοκομείου «ΕΛΠΙΣ»
Αντιπρόεδρος της Ελληνικής και Διεθνούς Εταιρείας Μοριακά Στοχευμένων Θεραπειών
