Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο του Newcastle το 2014, εξέτασε το συσχετισμό ανάμεσα στις χρόνιες φλεγμονές και τη φυσιολογική και παθολογική γήρανση.

Αποδείχθηκε πως η χρόνια φλεγμονή προκαλεί πρόωρη γήρανση των κυττάρων εξαιτίας της απελευθέρωσης ισχυρών μορίων, όπως οι προσταγλαδίνες, οι ιντερλευκίνες και η ισταμίνη, αλλά και οι ελεύθερες ρίζες, τα οποία έχουν συνδεθεί με τη διαδικασία της γήρανσης.

Φαίνεται ότι η χρόνια, προοδευτική φλεγμονή χαμηλού βαθμού που προκαλείται από τη σύνθλιψη της υπομονάδας nfkb1 (Nuclear factor NF-kappa-B p105 subunit) προκαλεί πρόωρη γήρανση.

Στην έρευνα φάνηκε επίσης ότι υπάρχει μειωμένη ικανότητα κυτταρικής ανανέωσης του ήπατος και του εντέρου.

Οι αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις θεραπείες εμποδίζουν τη συσσώρευση τελομερών-δυσλειτουργικών γερασμένων κυττάρων σε ιστούς nfkb1 και έτσι μπορεί να επιτευχθεί η ανανέωση των ιστών. Οι συχνότητες των γερασμένων κυττάρων στις ηπατικές και εντερικές κρύπτες προβλέπουν ποσοτικά τη μέση και τη μέγιστη διάρκεια ζωής. Αυτά τα δεδομένα υποδεικνύουν ότι η συστηματική χρόνια φλεγμονή μπορεί να επιταχύνει τη γήρανση μέσω της επιδείνωσης της δυσλειτουργίας των τελομερών με τη μεσολάβηση του ROS και της γήρανσης των κυττάρων απουσία οποιουδήποτε άλλου γενετικού ή περιβαλλοντικού παράγοντα.